(94) இந்து மதம் சார்வாக வாழ்வியலைத் தின்று செரித்ததா?

ஹஸ்தபதம்-> Husband சமஸ்கிருத ஹஸ்தபதம் எனும் சொல்லிலிருந்து ஆங்கிலம் உள்வாங்கியது
கட்டுமரம்->Cuttamaran தமிழ் கட்டுமரம் என்பதிலிருந்து ஆங்கிலம் உள்வாங்கியது
பதார்த்த கறி->Curry தமிழ் கூட்டுகறி என்பதிலிருந்து ஆங்கிலம் உள்வாங்கியது

ஆங்கிலம் செறிவோடு இருக்க அது எல்லா உலக மொழியிலிருந்தும் வார்த்தைகளை ஏற்றுக்கொண்டது. இந்த அடாப்டபிளிட்டி என்பதனால் ஆங்கிலம் தமிழை உள்வாங்கி அழித்தது என்று சொல்ல முடியுமா? அப்படிப் பேசினால் சுயமரியாதை, பகுத்தறிவுப் பேச்சாக ஆகுமா?

குகைக் கோவில்கள் என்று பாறையில் இறைவன் உருவங்கள் செதுக்கப்பட்டு வழிபட்ட பழக்கம் பின்னால் ஆகம விதிகளுடன் கர்ப்பக்கிரஹம்,பிரஹாரம், கோபுரம், தெப்பக்குளத்துடன் கூடிய ஆலய வளாகங்கள் என்பதாக காலஓட்டத்தில் அடுத்தநிலைக்கு ஏற்றத்துடன் பரிணாம வளர்ச்சி அடைந்தன. இதனை குகைக் கோவில் கலாச்சாரத்தினை ஆலய வளாகங்கள் உள்வாங்கிச் செரித்தன என்று பேசினால் அது சுயமரியாதை, பகுத்தறிவுப் பேச்சாகுமா?

பண்டைய குடவரைக் கோவில்கள் பண்பாட்டினை, கலாச்சாரத்தினை ஆஹம ஆலயவளாகங்கள் அழித்தன என்றாகுமா?

அடுத்த முன்னேறிய நிலைக்குச் செல்கிற பயணம் என்பது முந்தைய நிலையினை அழித்தது என்பதாகப் பொருள் கொண்டு குழப்புவதுதான் பகுத்தறிவா?

இந்து வேத நெறி வாழ்வியலில் தத்துவங்கள் பல பரிணாம வளர்ச்சிக்கு உள்ளாகியிருக்கின்றன.

சார்வாக வாழ்க்கை முறை என்று ஒன்று இருந்தது! திராவிட இயக்கங்கள் பஞ்சமர்களை அழித்து உள்வாங்கியது வேத நெறி வாழ்க்கை முறை என்று கூப்பாடு போடுவது இன்னும் நகைச்சுவை.

நீலகிரியில் இன்றும் தோடர்கள் அவர்களது பிரத்யேக வீடுகள், வழிபாடு, பண்பாடு, கலாச்ச்சரத்துடன் இருகின்றார்கள். படித்து வெளியுலகோடு தொடர்புகொள்ளும் தோடர்கள் இதர சமூகத்தினர் மாதிரியே வாழ எத்தனிப்பது என்பது தோடர்களது பண்பாட்டை, கலாச்சாரத்தினை இந்துமதம் தின்று செரித்ததாக எண்ணமுடியுமா?

சார்வாக வாழ்க்கை முறை என்பது என்ன? சார்வாக மகரிஷியின் தத்துவங்கள் சார்வாக வாழ்க்கைமுறை. சார்வாக வாழ்க்கைமுறையில் ஒரு சின்ன சாம்பிள் பார்ப்போம்.

"Runam Krithva Ghritham piba"
ருணம் கிரித்வா கிரிதம் பிபா
"கடன் வாங்கியாவது நெய் குடி"

இது சார்வாக வாழ்வியலில் ஒரு சுலோகம். உடலை மட்டுமே பிரதானமாகக் கொண்டாடும் வாழ்வியல் தத்துவம் சார்வாக தத்துவம். கடனை வாங்கியாவது நெய் பருகி உடலைப் பேணச்சொல்லும் வாழ்க்கைத் தத்துவம் என்பது மாதிரி மனிதன் பிறந்ததே புலன் இன்பங்களை அனுபவிப்பதற்கே என்கிற ஆரம்பநிலை வாழ்வியல் தத்துவம்.

இப்படி உடலை மட்டுமே பிரதானம் என்கிற புள்ளியினும் சிறிய சிந்தனையாகிய சார்வாக தத்துவம் எப்படி எதனால் என்பது மாதிரியான கேள்விகளை கேட்கச் சொல்வதில்லை. சார்வாகத்தில் எல்லாமே ஏன் கேள்விகள்தான். ஏன் என்பது இருப்பதிலேயே எளிதாக எந்தப் புரிதலும் இல்லாத அளவிலேயே எவராலும் ஏராளமாக எழுப்ப முடிகிற எளிதான கேள்வி!

ஆக உடலை மட்டும் பேணும், ஏன் என்று மட்டும் கேள்வி கேட்பது இருப்பதிலேயே எளிதான ஆரம்ப நிலை வாழ்வியல் முறை. இதில் சிந்தனைக்கு இடம் எங்கே இருக்கிறது? "ஆலை இல்லாத ஊருக்கு இலுப்பைப்பூ சர்க்கரை" என்பது மாதிரி சார்வாக வாழ்வியல் இருந்தது.

மனிதனுக்கு வேதநெறி வாழ்வியல் என்கிற சர்க்கரை கிடைத்தால் இனிப்புச் சுவைக்கு இலுப்பைப் பூவுக்கு ஏன் செல்லப்போகிறான். எனவே சார்வாக வாழ்வியல் முறை காலஓட்டத்தில் மனித நாகரீகத்தின் பரிணாம வளர்ச்சி என்கிற மியூஸியப் பொருளாக ஆனது. புள்ளி அளவில் சிந்தனை, உடலே அல்டிமேட் என்கிற வாழ்வியல் முறையின் அருகே பெரிய ஹைவேஸ் மாதிரி வேதநெறி வாழ்வியல் பல்விதமான எதனால், எப்படி என்கிற subjective inquiry களுக்கு அறிவியல் விளக்கங்கள் தந்தபடி நான்கு வேதங்கள்,கல்வி, கலைகள்,மருத்துவம், போர்கருவிகள், ஆன்மீக உயர்தத்துவ உபநிடங்கள், வழிபாட்டுமுறைகள், என்று பரிணாம வளர்ச்சி அடைந்தது கடந்த 10,000 ஆண்டுகளில்.

எது நேர்மையானதோ எது மனிதனின் பரிணாம வளர்ச்சியோடு சிந்தனைகளுக்கு வழிகாட்டுகிறதோ அதுவே மனிதனின் வாழ்வியல் முறையாக தினசரி வாழ்வில் நீடிக்கும். வலிந்து திணிப்பதால் தத்துவங்கள், வாழ்வியல் நெறி என எதுவும் காலத்தினை வென்று நெடுங்காலம் நீடித்து நின்றிடாது.

Anything and everything is subjected to evolution. Time changes anything and everything. The one that fails to cope up to face the challenges and upgrade / evolve to the legitimate requirements will diminish because of the builtin deficiency.

சார்வாக வாழ்வியல் தத்துவத்தினை இந்து வேதநெறி தின்று உள்வாங்கியதாகச் சொல்வதெல்லாம் பரிணாம வளர்ச்சியினை முன்னேற்றத்தினை இல்லை என்று மறுப்பதற்கொப்பானது.

பகுத்தறிவு என்று கூடுதலாக ஏழாவது சென்ஸ் என்பதெல்லாம் தேவையில்லை! சாதாரணப் பொதுஅறிவு இருந்தாலே போதும் மாற்றம் என்பது முன்னேற்றத்திற்கான பரிணாம வளர்ச்சிக்கான கட்டாயத்தேவை என்பதை உணர்வதற்கு!

அன்புடன்,

ஹரிஹரன்